Village's News

Ἀγαπητοί κύριοι,
Ὑπεύθυνοί της ἠλεκτρονικῆς ἰστοσελίδας

http://villagesnews.blogspot.com/

Σχετικά μέ τό βιβλίο μου Συλέος Πεδίον, καί ὄχι «Συλεός Πεδίον», ὅπως λανθασμένως ἀναγράφετε, εἶδα νά διατυπώνετε διάφορες κρίσεις καί νά τίς κατονομάζετε ὡς λάθη.

Παρακαλῶ πολύ, τήν παροῦσα μου ἐπιστολήν πού ἀκολουθεῖ (βλ. συνημμένο) νά τήν δημοσιεύσετε (ἀναρτήσετε) στόν ἴδιο χῶρο καί τόπο ὡς ὁ σχετικός Νόμος ὁρίζει.

______________________________________________________________________________

Ἀγαπητοί Κύριοι,
Προβάλετε τό γεγονός τῆς ἀνακάλυψης (;) τοῦ βιβλίου «Συλέος Πεδίον» ἐν ἔτει 2009, δηλαδή μετά 11 ἔτη ἀπό τήν ἐκτύπωσή του καί τήν κυκλοφορία του.

Ὅμως τό γεγονός ὅτι διαβάσατε μόνον «μερικές παραγράφους τοῦ βιβλίου», ὅπως ἀκριβῶς λέτε, καί ὄχι ὁλόκληρο τό βιβλίο, εἶναι ἀπορίας ἄξιον πώς ἀντιληφθήκατε ὅτι στό βιβλίο αὐτό περιέχεται «κάποια ἐμπάθεια». (οἱ λέξεις εἶναι δικές σας).

Καί διερωτάσθε «πώς ἕνα βιβλίο τόσο ὁλοκληρωμένο …. Πέφτει σέ τέτοια λάθη, καί γιά ποιόν λόγο διατηρεῖ καί μεταφέρει ἴδεες καί σκέψεις καί ἐμπάθειες πού γεννήθηκαν ἀλλά χάθηκαν στόν χρόνο».
Κατ’ ἀρχάς σας ὀφείλω ἕνα εὐχαριστῶ γιά τήν ἐν ἀρχῇ ὁμολογία σας, ὅτι τό βιβλίο εἶναι τόσο ὁλοκληρωμένο ἀπό ἱστορικῆς ἀπόψεως. Σᾶς λέω ὅτι γιά τή συγγραφή του δέν βρῆκα παρόμοια βοηθήματα γιά τόν τόπο μας, καί ἀκολουθώντας τήν σοφή ρήση τοῦ μεγάλου Εὐριπίδη, ὁ ὁποῖος ἄφησε εδώ τήν τελευταία του πνοή, πού ἔλεγε στήν Ἀντιγόνη του, «ἀταλαίπωρος τοίς πολλοίς ἡ ζήτησις τῆς ἀληθείας καί ἐπί τά ἑτοῖμα μᾶλλον τρέπονται », κοπίασα καί διέθεσα πολύ χρόνο, γιά νά ἐντοπίσω καί μεταφέρω ἱστορικά γεγονότα ὅπως ἀκριβῶς συνέβησαν μέ μόνο γνώμονα τήν ἱστορική ἀλήθεια, ἄσχετα ἐάν αἰσθανόμουν πικρία γιά ὁρισμένες πράξεις τοῦ παρελθόντος καί ἀδιαφορώντας ἐάν λυπήσω ὁρισμένους. Χάριν της ιστορικής αυτής αλήθειας, καί τῆς ὁλοκληρωμένης καί ἐπακριβοῦς μεταφορᾶς γεγονότων πού ἔλαβαν χώρα στό διάβα τοῦ χρόνου, δέν ἦταν δυνατόν νά παραλείψω ἤ νά νοθεύσω ἀλήθειες καί μάλιστα ἑρμηνεύοντας τά γεγονότα, ὅπως ἐπιβάλλεται νά πράξει κάθε ἱστορικός πού σέβεται τήν ἐργασία του.

Προσπάθησα νά εἶμαι καί ἐγώ σωστός ἐκτελεστής τῆς ἀρχαίας ἐπαγγελίας πού ἀναφέρει ὁ ἱστορικός του Βυζαντίου Ἰωάννης ὁ Καντακουζηνός (Ἱστοριῶν βιβλία Δ.)

« ἅ καί ὡς ἐγένετο πάντα ἐξεθέμεθα μετά ἀκριβείας, μηδέν παραλιπόντες, ἀλλά τήν ἀρχαίαν φυλάξαντες ἐπαγγελίαν, ὥστε μήτε πρός χάριν, μήτε πρός ἀπέχθειαν μηδέν εἰπείν ἀλλά τά ὄντα ἀκριβῶς».

Δυστυχῶς, εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἡ Ἑλληνική κοινή μας ἱστορία, γέμει ἀπό φιλονικίες, ἔριδες, λάθη καί ἄλλα δυσάρεστα πού θά εἶναι στρουθοκαμηλισμός ἐάν γιά ὁποιονδήποτε λόγο ὁ ἱστορικός του σήμερα παραλείψει. Καί αἰσθάνομαι πλήρη ἱκανοποίηση στή διαπίστωση πού ἀναφέρετε ὅτι οἱ «…ἐμπάθειες πού γεννήθηκαν….χάθηκαν στό χρόνο.»

Ἐξ ἄλλου, τό γεγονός ὅτι τό βιβλίο μας, «Συλέος Πεδίον» προσφέρθηκε κατά καιρούς ἀπό τόν Δῆμο Ρεντίνας σέ ἐπιφανεῖς ἐπισκέπτες, ὡς ἀναμνηστικόν, ἀποτελεῖ ἀδιάσειστο τεκμήριο τῆς ἀξιοπιστίας καί ἐγκρίσεως τῶν περιεχομένων του. (ἄσχετα ἀπό τό γεγονός ὅτι διατηρῶ ἀμείωτη τήν πικρίαν ὅτι ἀπό πλευρᾶς τοῦ Δήμου δέν ἔτυχα οὐδεμίας ἐπιβράβευσης).

Ὡς πρός τήν ἀλήθειαν τῆς ἀντιπαλότητας μεταξύ τῶν προσφύγων καί τῶν ἐντοπίων στό Σταυρό, δέν εἶναι δικό μου ἐφεύρημα ἀλλά καί στήν ἔγκριτο ἀνοικτή ἐγκυκλοπαίδεια http://el.wikipedia.org/wiki/Άνω_Σταυρός_Θεσσαλονίκης, ἀναγράφονται τά ἑξῆς:

Με την ανταλλαγή των πληθυσμών του 1924, στην περιοχή εγκαταστάθηκαν Έλληνες πρόσφυγες από το χωριό Κατιρλί της Νικομήδειας, στους οποίους το κράτος παραχώρησε την έκταση του σημερινού [[[Σταυρός Θεσσαλονίκης|Σταυρού]] απαλλοτριώνοντας την από τους Άνω-Σταυρινούς. Αυτό δημιούργησε αντιπαλότητα μεταξύ των κατοίκων Σταυρού και Άνω Σταυρού.

------------------------------------------------------------------------------------

Ὡς πρός τήν σκαιᾶν καί ἀλαζονική κριτική πού ἐπιχειρεῖ ὁ αὐτόκλητος ὑπερασπιστής τῶν προγόνων του Εὐάγγελος Κιντσάκης, πού δέν καταλαβαίνω ἀλήθεια τί ἐννοεῖ μέ τό «συντοπίτη μου ἀλλά ὄχι καί συνοδοιπόρου», πού μέ τόση ἐμπάθεια συγχέει τήν ὑγιῆ κριτική μέ τήν ἐριστική διάθεση πού σέ καμιά περίπτωση δέν ἐκφράζεται ἀπό τόν συγγραφέα τοῦ βιβλίου, ἄσχετα ἐάν εἶναι γηγενής καί ὄχι πρόσφυγας, γεγονός πού ὁ Ε.Κιντσάκης τονίζει, ὡσάν ἡ ἐντοπιότητα νά ἀποτελεῖ προσωπικό μου ἁμάρτημα καί αἰτία ὥστε νά μεροληπτῶ ὑπέρ τῶν ἐντοπίων !!!

Μᾶς κοσμεῖ μέ τό χαρακτηρισμόν του . . . «ἀρνητισμοῦ» . (ἄραγε γνωρίζει τό νόημα τῆς λέξης αὐτῆς ;), διότι ἐκφράσαμε τήν ἄποψη ὅτι ἡ ἐπιτροπή ἀποκατάστασης τῶν προσφύγων ἔσφαλε πού ἐγκατέστησε τόσους πολλούς ἀνθρώπους σέ μία ἄγονη καί περιορισμένη λωρίδα γῆς (Συλέος Πεδίον σέλ. 203,& 88), ὡσάν τό σημεῖο αὐτό νά ἀποτελεῖ σημεῖο ἀρνητισμοῦ γιά τούς πρόσφυγες, ἀγνοώντας ὅτι ἄσχετα μέ ὅτι συνέβη σέ πολλά ἄλλα μέρη τῆς κυρίως Ἑλλάδος, οἱ Σταυρινοί καλοδέχτηκαν τούς πρόσφυγες (βλέπε καί βιβλίο μου «Εὐλαβικές Ἰχνηλατήσεις», σκοπίμως παραλείποντας τά ἑξῆς:

«Βέβαια γιά ὅλα αὐτά δέν εἶναι ἐπιτρεπτό σέ κανέναν νά ἐπιρρίψει εὐθύνες στούς ξεριζωμένους πρόσφυγες, πού οἱ δύστυχοι ζητοῦσαν ἕνα τόπο νά κατοικήσουν (Συλέος Πεδίον σέλ. 80).

Τό ὅτι οἱ Σταυρινοί ἐπιθυμοῦσαν τήν ἀποχώρησή τους ἀπό τήν συνένωση τῶν κοινοτήτων, δέν εἶναι ἐφεύρημα τοῦ συγγραφέα, ὅπως σκόπιμα παρουσιάζεται, ἀγνοώντας τά ἱστορικά γεγονότα πού ἀναφέρονται στίς σελίδες 29 καί 30.

Φαίνεται ὅτι ὁ Ε.Κιντσάκης ἤ δέν διάβασε ὁλόκληρο τό βιβλίο ἤ ἐπιλεκτικά ἔλαβε ὁρισμένες σελίδες γιά νά στηρίξει τούς ποταπούς ἰσχυρισμούς του.

Περιτράνως τόνισα στή σελίδα 202 ὅτι ἀπό τό βιβλίο τοῦ Παναγιώτη Μακρή, δανειστήκαμε πολλά γιά τό Κατιρλί.

Ἐάν ἅ) Τά ζῶα περιφέρονταν ἀκωλύτως καί ἀπεριορίστως στό Κατιρλί,

Ἐάν β) ὁ Π. Μακρής σάν δάσκαλος πού ἦταν ἔλεγε «μετά λύπης μου ὁμολογῶ ὅτι εἰσί πολύ ὀπισθοδρομημένα»

Ἐάν γ) γιά τούς ἰθύνοντες ἔλεγε «περί πᾶν ἄλλο μεριμνῶντες ἤ περί παιδείας»

Ἐάν δ) γιά τίς δυό ἐκκλησίες ἔλεγε ὅτι ἐκτός ἀπό τίς μεγάλες γιορτές καί τά πανηγύρια, τίς ὑπόλοιπες Κυριακές τοῦ χρόνου παρέμειναν σχεδόν ἄδειες –(Πᾶν. Μακρής σέλ. 90).

Δέν μπορεῖ κανένας νά ἀποδώσει εὐθύνες τουλάχιστον στόν συγγραφέα τοῦ Συλέος Πεδίον, ὁ ὁποῖος δέν περιορίστηκε μόνον σέ αὐτά ἀλλά ἀνέφερε καί τά θετικά σημεῖα , ὅπως:

Οἱ κάτοικοι γενικά ἤσαν φιλόξενοι, ἐργατικοί, κ.λπ.

Οἱ γυναῖκες ἤσαν εὐφυεῖς . . . προσηλωμένες στήν οἰκογένειά τους, καί εἰλικρινεῖς …

Καί ἄλλα ὡς Συλέος Πεδίον σέλ.206.

Ὅποτέ σας συνιστῶ νά ξαναδιαβάσετε τό βιβλίο καί ἔτσι χωρίς προκατάληψη θά μπορέσετε νά ἀνασκευάσετε τίς ἀπόψεις σας, πού μέ ἀποστείλατε ἐξ ἄλλου καί μέ πολλαπλά προσωπικά ἠλεκτρονικά μηνύματα, χωρίς νά λάβετε διόλου τίς ἀπαντήσεις μου σέ αὐτά.