Ανώνυμος είπε...Συγχαρητήρια για την μεγαλοκαρδία σου να δημοσιεύσεις το σχόλιό μου.
Θα συμφωνήσω μαζί σου πως τα όσα γράφεις λέγονται από πολλούς για πολλούς στο χωριό. Ξέχασες όμως, μάλλον λόγω βλακείας,(sic) ότι στις καφετερίες, όταν γίνονται τα σχόλια αυτά, αυτοί που τα κάνουν έχουν όνομα και προφανώς μπορούν να υποστηρίξουν τις απόψεις τους ή ακόμη και το πιο σημαντικό, να αναλάβουν τις ευθύνες ή ακόμη και να συγκρουστούν για αυτές. Εσύ όμως, με πράξεις ή παραλείψεις, πίσω από την ανωνυμία, με μεγάλη ευκολία προσβάλλεις ανθρώπους και καταστάσεις. Αυτό εμείς εδώ στο χωριό μας, το λέμε ΠΟΥΣΤΙΑ. (Αν θέλεις βάλε μπιμπ μιας και τα σχόλια τα διαβάζει και η νεολαία μας!!!!)
Έτσι είναι πολύ εύκολο να θιχτούν άνθρωποι,οικογένειες ακόμη και διαλυμένες, μαγαζιά, επιχειρήσεις, καταστάσεις,χωρίς να έχουν καν δικαίωμα να διεκδικήσουν το δίκιο τους, σε μια κοινωνία που έτσι κι αλλιώς διψάει για να δει τον διπλανό του να πεθαίνει με φριχτούς πόνους. Είναι λοιπόν εύκολο να βγάλουμε χωρίς να χρειάζεται να το αποδείξουμε, να κάνουμε γνωστό στην κοινωνία μας, πως στο τάδε μαγαζί που πουλάει φαγώσιμα, κυκλοφορούν ποντίκια. Να πούμε πως ο τάδε ταβερνιάρης, σφάζει σκυλιά και τα κάνει σουβλάκια, κλπ. Δεν θα είχα ασχοληθεί μαζί σου, ούτε εγώ ούτε και οι υπόλοιποι που συμμετείχαν στην επίθεση που δέχτηκες, τις τελευταίες ημέρες, εάν ήσουν πιο προσεκτικός και δεν μας περνούσες για πρόβατα. Όταν πάει η στάμνα στην βρύση πολλές φορές, ξέρεις τι κίνδυνος υπάρχει...
Εάν δεν σου κάνει κόπο, θα ήθελα να αναφέρεις πάλι τον λόγο ύπαρξης αυτού του blog. Τι είναι αυτό που σε γεμίζει και σε κάνει να περνάς τις ώρες σου μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή σου. Ερωτική απογοήτευση? Ερωτικά απραξία? (κοινώς αγαμίες?)
Έχεις όνειρα να φτάσεις ψηλά? Να γίνεις ο γνωστός ανώνυμος της περιοχής?
Τέλος θέλω να σκεφτείς λίγο την περίπτωση να γίνει γνωστό το όνομά σου. (χωρίς σχόλια...)
Τελικά είναι ωραίο να ασχολείσαι μαζί μου.
Κοίτα μπορεί να έχεις δίκιο και στο ότι πιστεύεις πως είσαι έξυπνος, αλλά κάνεις μεγάλο λάθος, αν πιστεύεις πως είσαι και ο μόνος...
20 Μαρτίου 2010 8:20 μ.μ.
Σάββατο 20 Μαρτίου 2010
20 Μαρτίου 2010 στις 9:40 μ.μ.
Αγαπητέ ανώνυμε,
Σε ευχαριστούμε αρχικά για την πληροφορία ότι δεχτήκαμε επίθεση από εσένα και τους υπόλοιπους, προφανώς φίλους σου.
Σε ευχαριστούμε πολύ επίσης που μας κάνεις μάθημα ευθιξίας και το παίζεις θύμα αλλά δεν πείθεις. Όπως βλέπεις όλα τα σχόλια αναρτώνται και όλες οι γνώμες ακούγονται. Αν είχες θιχτεί μπορούσες να απαντήσεις.
Σε ευχαριστούμε επίσης για την έμμεση απειλή “ Τέλος θέλω να σκεφτείς λίγο την περίπτωση να γίνει γνωστό το όνομά σου. (χωρίς σχόλια...)” και το μάθημα μαφιόζικης δικαιοσύνης. Ομαδικής δηλαδή επίθεσης, απειλές για την σωματική μας ακεραιότητα και την απαίτηση για omerta, δηλαδή την σιωπή μας.
Σε ευχαριστούμε για το μάθημα περί ανωνυμίας “Εσύ όμως, με πράξεις ή παραλείψεις, πίσω από την ανωνυμία, με μεγάλη ευκολία προσβάλλεις ανθρώπους και καταστάσεις. Αυτό εμείς εδώ στο χωριό μας, το λέμε ΠΟΥΣΤΙΑ.” Αλλά δεν μας πείθεις. Αν δεν κάνουμε λάθος κι εσύ σαν ανώνυμος υπογράφεις το κείμενό σου.
Τέλος όσον αφορά το ποιος είναι πιο έξυπνος κτλ, μπορούμε να σου πούμε ότι σίγουρα δεν διεκδικούμε εμείς την θέση γιατί δεν έχουμε τέτοιες ανασφάλειες αλλά και επειδή γνωρίζουμε πολύ έξυπνα άτομα. Άτομα που δεν θα θίγονταν από το blog μας, δεν θα πίστευαν ότι τους ειρωνευόμασταν γιατί αν τολμούσαμε θα μας την έλεγαν πολύ χειρότερα και μάλιστα χωρίς να μας βρίσουν.
Τελικά είναι ωραίο να δίνουμε νόημα στην ζωή σου και να πιστεύεις ότι τελικά κάποιος ασχολείται μαζί σου.
Village’s News