γράφει η Αθηνά Παπαδοπούλου


Η Σούλα της γειτονιάς… η Σούλα της καρδιάς μας.

Τέλος του Μάη με αρχές Ιούνη μπήκε η Σούλα στη ζωή μας… Διστακτικά στην αρχή, όχι όμως από φόβο… η Σούλα τους αγαπούσε τους ανθρώπους, γι’ αυτό και δεν καταλάβαινε γιατί το αφεντικό της την εγκατέλειψε σε ένα άγνωστο μέρος. Τις πρώτες μέρες δεν έφευγε από την είσοδο του χωριού… περίμενε… δεν μπορεί… θα γύριζαν να την πάρουν… Ο καιρός όμως περνούσε και δεν φαίνονταν κανείς… πεινούσε, διψούσε και κυρίως… φοβόταν. Κάποια στιγμή το πήρε απόφαση. Έπρεπε να ζήσει μόνη… έτσι μπήκε μέσα στο χωριό. Στην αρχή την είδαμε να αλητεύει στα πάρκα. Πάντα μόνη της … Μετά, άρχισε να μας πλησιάζει στην θάλασσα. Ερχόταν την ίδια ώρα κάθε απόγευμα, στο ίδιο μέρος… Κάθε μέρα μας πλησίαζε και περισσότερο, μέχρι που στάθηκε δίπλα μας κι έγινε μέλος της παρέας μας.

Η Σούλα ήταν πολύ διακριτική… μπορεί να πεινούσε, αλλά αν δεν της έδινες εσύ φαί δεν υπήρχε περίπτωση να σε ενοχλήσει… και με τα χάδια το ίδιο… στέκονταν και σε κοιτούσε… απλά σε κοιτούσε… αν την φώναζες να ‘ρθεί και άπλωνες το χέρι να την χαϊδέψεις, τότε μόνο έβλεπες την ουρά της να κουνιέται πέρα δώθε… κι αν σταματούσες το χάδι, αδιαμαρτύρητα επέστρεφε στη θέση της και περίμενε μέχρι να την ξανακαλέσεις… Η Σούλα δεν διεκδικούσε… έπαιρνε ό,τι ήθελες και ό,τι μπορούσες εσύ να της δώσεις. Μας κέρδισε;… την κερδίσαμε;… ποιος ξέρει;

…Τετάρτη 25/11 στις 10.30πμ χτυπάει το τηλέφωνό μου! Η Σούλα… η Σούλα μας σφάδαζε δηλητηριασμένη από φόλα!!! Κινητοποιηθήκαμε όλοι οι φίλοι της… αποδείχτηκε ότι η Σούλα είχε πολλούς, αλλά έφτανε ένας εχθρός για να της διαλύσει τα σπλάχνα.

Παρά τις εκκλήσεις μας, η εγκληματικά αυτή δράση δεν σταμάτησε. Υποχρεωθήκαμε λοιπόν να καταθέσουμε μαζικά μήνυση.

Σύμφωνα με τον Νόμο 3170/2003 η εγκατάλειψη, η κακοποίηση και η δολοφονία δεσποζόμενων ή αδέσποτων ζώων συντροφιάς, αποτελούν ποινικό αδίκημα και τιμωρούνται με εξάμηνη φυλάκιση και πρόστιμο μέχρι 3000 ευρώ.


www.e-stratoni.gr

-------------------------------------------------------------------------------------

Η ιστορία ενός σκύλου, ενός φίλου, ενός ζωντανού πλάσματος με ψυχή που κάποιοι δεν σεβάστηκαν. Μια ιστορία που αν και συνέβη σε άλλο μέρος, στο γειτονικό μας Στρατώνι και όχι στον Στρυμονικό, φαίνετε πολύ γνωστή σε όλους μας γιατί όλοι ζήσαμε κάποια στιγμή παρόμοια εμπειρία στο δικό μας χωριό. Όλοι μας γνωρίζαμε κάποιο σκύλο που γύριζε στους δρόμους του χωριού και τώρα πια δεν τον βλέπουμε, που τριγυρνούσε στα μαγαζιά μας και ξαφνικά χάθηκε.

Το θέμα το είχαμε συζητήσει πρίν καιρό όταν το έθιξαν δύο αναγνώστες του blog και τώρα σκεφτήκαμε να δώσουμε το χώρο που απαιτείται για ένα τέτοιο θέμα και τον χώρο για να συζητηθεί.

date Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2010

2 χωριατάκια to “Οι φόλες πάνε...σύννεφο”

  1. Ανώνυμος
    16 Ιανουαρίου 2010 στις 3:34 μ.μ.

    prepei na eimaste prosektikoi me ta adespota!
    paratiriste kathe kalokairi tous tsexous kai tous ouggrous pos prosexoun ta adespota!
    exete dei pos mono autous akoulouthoun olo to kalokairi kai emas out na mas blepoun den theloun?
    anarotiyhikame pote giati den mas theloun...aplo giati emeis ta skotonoume, ta kinigame, ta deixnoume kai ta vrizoume!
    ntropi mas, ntropi se olous mas

  1. Ανώνυμος
    16 Ιανουαρίου 2010 στις 3:56 μ.μ.

    einai 8ema politismou. Emeis exoume katalh3ei na 8ewroyme politismenous tous eaytous mas kai kanenan allon alla sthn telikh eimaste pio zwa apo ta adespota.

Leave a Reply:

AddThis

Bookmark and Share