ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ ΜΟΔΙΟΥ ΡΕΝΤΙΝΑΣΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ
Έτσι και εμείς, βρεθήκαμε σε μια τοποθεσία γύρω στα πεντακόσια χιλιόμετρα μακριά από την Αθήνα, αναζητώντας το δικό μας παιχνίδι, που θα μας έκανε πρωταγωνιστές σε ένα έργο γεμάτο από θρύλους και παραδόσεις. Ο λόγος γίνεται, για το εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας Μοδίου στη Ρεντίνα Θεσσαλονίκης. Ο τόπος από μόνος του προδίδει τα μεγάλα μυστικά της μάνας Γης και προσελκύει τον κάθε επισκέπτη, να γευτεί τους καρπούς αυτής της παραμυθένιας τοποθεσίας. Και αυτό, δεν έχετε παρά να το διαπιστώσετε –αν ήδη δεν το έχετε κάνει-, πραγματοποιώντας ένα οδικό ταξίδι προς Βόρεια Ελλάδα, στην περίφημη Ρεντίνα.
Το εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας, βρίσκεται στην δεξιά πλευρά του δρόμου οδηγώντας από Θεσσαλονίκη και υπάγεται στο χωριό Μόδι λίγο πριν τη Ρεντίνα. Το καταπράσινο τοπίο και τα γάργαρα νερά που αγκαλιάζουν την περιοχή, θυμίζουν “κάτι” από ιστορίες με νεράιδες και ξωτικά, που έχουν στήσει έναν ξέφρενο χορό στο διάβα τους. Οι κάτοικοι του χωριού, λιτοί και φιλόξενοι, καλωσορίζουν με χαρά τους επισκέπτες και τους ταξιδιώτες που θα κάνουν μια στάση ανάπαυλας στο ταξίδι τους και δεν θα διστάσουν να συνομιλήσουν με κάθε έναν που θα αναζητήσει να μάθει λίγα πράγματα για την ιστορία της εκκλησίας και του τόπου τους. Έτσι λοιπόν, κάποιο καλοκαιρινό απογευματάκι, βρεθήκαμε και εμείς στο εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας, όπου για καλή μας τύχη, δυο-τρείς ντόπιοι κάτοικοι του χωριού Μόδι που φροντίζουν και επιβλέπουν το εκκλησάκι, μας υποδέχτηκαν και συζήτησαν μαζί μας, για όλους εκείνους τους θρύλους και παραδόσεις που συνθέτουν το εγκώμιο της συγκεκριμένης περιοχής.
Η εκκλησία λοιπόν της Αγίας Μαρίνας Μοδίου, χτίστηκε το 1869 από Ηπειρώτες μαστόρους που εργαζόταν τότε στην περιοχή, ενώ οι ίδιοι είχαν χτίσει και την εκκλησία στον Άνω Σταυρό. Όπως μας ανέφεραν οι ντόπιοι αυτοί κάτοικοι, η εκκλησία είχε προικιστεί –επί τουρκοκρατίας- από τον Σουλτάνο, με τετρακόσια στρέμματα γης και τα έγγραφα αυτής της προικοδότησης, είχαν περιέλθει στον Κ. Σταθάτο, που ήταν ο πρώτος Έλληνας ιδιοκτήτης του τσιφλικιού μετά την τουρκοκρατία. Σύμφωνα λοιπόν με την παράδοση του χωριού, η Αγία Μαρίνα εμφανίστηκε στον παππά-Θεμελή και του υπέδειξε το σημείο όπου βρισκόταν η εικόνα της, μέσα στον κούφιο κορμό ενός δέντρου. Όντως, ο παππά-Θεμελής βρήκε την εικόνα και στο σημείο εκείνο χτίστηκε η εκκλησία. Μια άλλη εκδοχή είναι , ότι την εικόνα της Αγίας Μαρίνας ανακάλυψε ένας τούρκος προεστός, όταν πήγε να κόψει ένα κούφιο καραγάτσι. Όταν ένας Μοδιώτης τον βοήθησε με το κάρο του να κουβαλήσουν τα ξύλα στα Βρασνά (κοντινή περιοχή), ο τούρκος του παρέδωσε την εικόνα ως ευγνωμοσύνη για τη βοήθεια και του επέτρεψε να χτίσει την εκκλησία.
Πλην τις πολύτιμες αυτές εκδοχές που μας διηγήθηκαν οι καλόκαρδοι εκείνοι κάτοικοι, υπάρχουν και κάποια ιστορικά στοιχεία που ψάξαμε αργότερα, τα οποία υποστηρίζουν ότι στο σημείο που χτίστηκε η εκκλησία, παλαιότερα υπήρχε άλλος ναός(αγνώστων στοιχείων), που πιθανόν να καταστράφηκε την εποχή της επανάστασης της Μακεδονίας, πολύ κοντά στο νεκροταφείο της αρχαίας Αρέθουσας(παλαιότερη ονομασία της περιοχής). Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε, πως γενικότερα όλη η περιοχή της Ρεντίνας, βρίθει από αρχαιολογικά ευρήματα και παραδόσεις.
Επανερχόμενοι λοιπόν στις διηγήσεις των καλοκάγαθων επιτρόπων της εκκλησίας, σας παραθέτω παρακάτω μία αφήγηση τους, η οποία δεν σας κρύβω ότι μας γέμισε ερωτηματικά και υποψίες : «τα πρώτα χρόνια που χτίστηκε η εκκλησία, την παραμονή της εορτής της Αγίας Μαρίνας, κατέβαινε από τα “πυργούδια”, ένα ελάφι που θεωρούσαν ότι το έστελνε προσφορά η Αγία. Οι κάτοικοι το έσφαζαν και το πρόσφεραν στους επισκέπτες ως “κουρμπάνι”. Στον αριστερό μάλιστα τοίχο της εκκλησίας, λένε ότι υπήρχε και ένας κρίκος όπου έδεναν το ελάφι για να ξεκουραστεί πριν το σφάξουν. Η παράδοση όμως λέει, ότι το ελάφι σταμάτησε να έρχεται, όταν μια χρονιά άργησε να εμφανιστεί και όταν το έκανε, οι κάτοικοι το έπιασαν αμέσως και το έσφαξαν χωρίς να το αφήσουν να ξεκουραστεί. Γι’ αυτή τους την αδημονία, τιμωρήθηκαν από την Αγία και δεν τους το ξαναέστειλε. Το πανηγύρι όμως συνεχίστηκε, με προσφορά αρνιού τα επόμενα χρόνια>>.
Πραγματικά η όλη αφήγηση, ήχησε πολύ εντυπωσιακή στα αυτιά μας αλλά συνάμα, δημιούργησε κάποιες υπόνοιες στην σκέψη μας, οι οποίες ίσως και να αποδεικνύονται εύλογες αν συνδυάσουμε ορισμένα σημεία της ιστορίας, με κάποια στοιχεία που θυμίζουν σημάδια από αρχαία Ελλάδα. Άλλωστε όπως προείπα, η συγκεκριμένη περιοχή, συνδέεται άμεσα με το αρχαιοελληνικό στοιχείο. Καταρχήν, έχουμε μία εκκλησία χτισμένη πάνω σε έναν παλαιότερο ναό. Η καταστροφή όμως που υπέστη, δεν άφησε περιθώρια αναγνώρισης στοιχείων ταυτότητας. Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε, ότι σε πάρα πολλά σημεία της χώρας μας όπου υπήρχαν ναοί αφιερωμένοι στους Ολύμπιους Θεούς, τη θέση τους έχουν πάρει χριστιανικές εκκλησίες αφιερωμένες σε κάποιον Άγιο αντίστοιχα. Δεύτερον, έχουμε προσφορά από την Αγία προς τους επισκέπτες, ένα ελάφι. Το ελάφι όπως όλοι γνωρίζουμε, ήταν το σύμβολο της Θεάς Άρτεμις. Γιατί λοιπόν η Αγία προτίμησε το συγκεκριμένο ζώο για προσφορά και όχι κάποιο άλλο? Τρίτον, η σφαγή του ζώου, θυμίζει κανονική τελετουργική θυσία των αρχαίων προς τους Θεούς. Μήπως τελικά η όλη παράδοση της τοποθεσίας, ήταν η συνέχεια κάποιου μακρινού παρελθόντος?
Άραγε, κατά πόσο οι θρύλοι και οι παραδόσεις να απέχουν από την πραγματικότητα?
Όπως και να έχει το μυστήριο πάντα θα κρύβεται κάπου εκεί έξω, προκαλώντας όλους εμάς που το αναζητούμε, να ανακαλύπτουμε κάθε φορά και ένα νέο κομμάτι του.Να σημειώσουμε επίσης, ότι το εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας, ανέκτησε την αίγλη του μετά το 1980-λόγο ότι παρήκμασε από τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο-, χάριν στις προσπάθειες του εφημέριου του χωριού.
Η εικόνα της Αγίας που είχε κλαπεί αλλά ξαναβρέθηκε, λέγεται ότι φυλάσσεται στην εκκλησία της Αγίας Τριάδος στο Μόδι και απεικονίζει την Αγία Μαρίνα να κρατά στο δεξί της χέρι ένα σφυρί και με το αριστερό της από τα μαλλιά τον διάβολο. Λέγεται επίσης, ότι είναι θαυματουργή και υπάρχουν διηγήσεις ανθρώπων που εμφανίστηκε η Αγία μπροστά τους. Τέλος, το πανηγύρι της στις 17 Ιουλίου παραμένει ως τις μέρες μας πολύ ξακουστό και όσοι έχουν την ευκαιρία να επισκεφτούν την περιοχή, θα γευτούν δεόντως τα τοπικά εδέσματα και παραδοσιακά γλυκίσματα που προσφέρει ο τόπος.
ΓΡΑΦΕΙ Η ΝΕΜΕΣΙΣ.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ.
http://enterstarenergyplaces.blogspot.com
Σάββατο 17 Ιουλίου 2010
18 Ιουλίου 2010 στις 12:54 μ.μ.
((((( Η εκκλησία λοιπόν της Αγίας Μαρίνας Μοδίου, χτίστηκε το 1869 από Ηπειρώτες μαστόρους που εργαζόταν τότε στην περιοχή, ενώ οι ίδιοι είχαν χτίσει και την εκκλησία στον Άνω Σταυρό. Όπως μας ανέφεραν οι ντόπιοι αυτοί κάτοικοι, η εκκλησία είχε προικιστεί –επί τουρκοκρατίας- από τον Σουλτάνο, με τετρακόσια στρέμματα γης και τα έγγραφα αυτής της προικοδότησης, είχαν περιέλθει στον Κ. Σταθάτο, που ήταν ο πρώτος Έλληνας ιδιοκτήτης του τσιφλικιού μετά την τουρκοκρατία. Σύμφωνα λοιπόν με την παράδοση του χωριού, η Αγία Μαρίνα εμφανίστηκε στον παππά-Θεμελή και του υπέδειξε το σημείο όπου βρισκόταν η εικόνα της, μέσα στον κούφιο κορμό ενός δέντρου. Όντως, ο παππά-Θεμελής βρήκε την εικόνα και στο σημείο εκείνο χτίστηκε η εκκλησία. Μια άλλη εκδοχή είναι , ότι την εικόνα της Αγίας Μαρίνας ανακάλυψε ένας τούρκος προεστός, όταν πήγε να κόψει ένα κούφιο καραγάτσι. Όταν ένας Μοδιώτης τον βοήθησε με το κάρο του να κουβαλήσουν τα ξύλα στα Βρασνά (κοντινή περιοχή), ο τούρκος του παρέδωσε την εικόνα ως ευγνωμοσύνη για τη βοήθεια και του επέτρεψε να χτίσει την εκκλησία. )))))
-----------------------------------------
DLD TA DIKAIOMATA TON KATAKTHTON METAVIVAZONTE ????....hahahahahaha
ATO DEN GINETE OUTE STHN OUGANDA.
<< Όπως μας ανέφεραν οι ντόπιοι αυτοί κάτοικοι, η εκκλησία είχε προικιστεί –επί τουρκοκρατίας- από τον Σουλτάνο, με τετρακόσια στρέμματα γης και τα έγγραφα αυτής της προικοδότησης, είχαν περιέλθει στον Κ. Σταθάτο, που ήταν ο πρώτος Έλληνας ιδιοκτήτης του τσιφλικιού μετά την τουρκοκρατία.>>
---------------------------------------
EDO EINAI OLA TA LEFTA... OMOS TI ALLO NA PERIMENHS OTAN APO TO 1821
KAI META, PROSPA8OUNE NA KRATANE TON ELLHNA POLITH STON MESAIONA ????
<< Σύμφωνα λοιπόν με την παράδοση του χωριού, η Αγία Μαρίνα εμφανίστηκε στον παππά-Θεμελή και του υπέδειξε το σημείο όπου βρισκόταν η εικόνα της, μέσα στον κούφιο κορμό ενός δέντρου. Όντως, ο παππά-Θεμελής βρήκε την εικόνα και στο σημείο εκείνο χτίστηκε η εκκλησία.>>
FILIKA.