Υπάρχει κάτι που πάντα σκεφτόμασταν και για το οποίο αναρωτιομασταν.Οι γιορτές στην Ελλάδα ήταν και συνεχίζουν να είναι οικογενειακές. Μαζεύονται οι συγγενείς γιορτάζουν μαζί, τρώνε, συζητάνε, κάποιοι μαλώνουν (όλα είναι στο πρόγραμμα), μετά βγαίνουμε έξω για να διασκεδάσουμε.
Είναι μια περίοδος τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά που οι άνθρωποι σκεφτόμαστε το μέλλον μας, που την βλέπουμε λίγο παιδιά και κάνουμε και καμιά χαζομάρα, που συγχωρούμε πιο εύκολα και θέλουμε να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε.
Αλλού όλα αυτά.
Όχι εδώ.
Στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Εμείς εδώ συνεχίζουμε να μην νιώθουμε γιορτινά.
Τα Χριστούγεννα είναι όπως και τον υπόλοιπο καιρό απλά έχει περισσότερα λαμπάκια και πιο ακριβά ρούχα.
Όταν πλησιάζουν τα Χριστούγεννα μας πιάνει μια μανία να πάμε στην Θεσσαλονίκη και να αγοράσουμε τα πιο ακριβά ρούχα που μπορούμε να βρούμε.Όχι αναγκαστικά τα πιο in και sic αλλά αυτά που γράφουν με πιο μεγάλα τα γράμματα την μάρκα και έχουν τα πιο έντονα χρώματα.
Αφού τα αγοράσουμε γυρνάμε πίσω και κάνουμε σαν να μην συνέβη τίποτα, σαν να μην πήγαμε στην αγορά ή αν αναγκαστούμε λέμε ότι πήγαμε αλλά δεν βρήκαμε τίποτα καλό.
Συνεχίζουμε να μην συμπαθούμε κανέναν (ούτε τους ίδιους τους φίλους μας), να μην συγχωρούμε καμία πράξη, αντιθέτως να παρεξηγούμαστε και το παραμικρό.
Γυρνάμε ξαφνικά όλα τα καφέ όλη μέρα και πίνουμε καφέδες με τα ίδια άτομα και συζητάμε συνεχώς για όσα έχουμε συζητήσει πολύ τον τελευταίο καιρό. Δηλαδή, ποιόν έκλεψαν, ποιος χώρισε, ποιος αγάπησε, ποιος απάτησε, ποιος πάχυνε και μερικοί που λείπουν για σπουδές ή δουλεία περιγράφουν στον υπερθετικότερο βαθμό τα ιστορικά κατορθώματά τους.
Την μέρα των Χριστουγέννων μαζευόμαστε οικογενειακά υποτίθεται αλλά πάντα λείπει η μισή οικογένεια.Τα παιδιά τρώνε το φαί πολύ γρήγορα για να παίξουν στο Playstation και να φύγουν από το κεφάλι μας.
Αν είναι μεγαλύτερα παιδιά και αγόρια τρώνε γρήγορα για να φύγουν και να πάνε να πιάσουν θέση στο club ή αν είναι κορίτσια δεν τρώνε καθόλου για να μην μυρίζουν - παχύνουν - αργήσουν - χαλάσουν τα μαλλιά τους.
Αν φάνε φυσικά μαζί μας και δεν έχουν μαζευτεί κάπου με φίλους.
Οι μεγαλύτεροι τρώμε γρήγορα κι εμείς για να φύγουμε να πάμε σπίτι μας.
Να αρχίσουμε την γκρίνια για αυτά που φορούσαμε εμείς ή οι άλλοι, για το φαί που δεν ήταν ωραίο, για την φιλοξενία που δεν μας άρεσε και πώς του χρόνου θα πάμε αλλού.
Αναρωτιόμαστε που είναι το πνεύμα των Χριστούγεννων.
Γιατί δεν σταματάει ποτέ εδώ?
Υπάρχει κάτι ακόμα που μας στεναχωρεί πολύ.
Δεν θα το αναπτύξουμε παραπάνω αλλά θα ευχηθούμε τις μέρες αυτές να βγούμε και να περάσουμε πολύ καλά και όσοι φύγουμε από τα σπίτια μας, τόσοι να γυρίσουμε….
Καλές Γιορτές…
Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009
21 Δεκεμβρίου 2009 στις 12:20 μ.μ.
ΡΕ ΜΑΓΚΕΣ ΦΕΤΟΣ ΤΙ ΚΑΝΕΙ Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΚΑ ΔΕΝ ΣΤΙΛΙΣΕ ΤΗ ΦΑΤΝΗ ΜΕ ΤΑ ΖΩΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΝΑΚΙΑ; ΤΑ ΕΦΑΓΕ ΚΑΙ ΑΥΤΑ; ΠΟΛΥ ΡΕΜΟΥΛΑ Ο ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΡΕΕΕΕΕ!!!!