Μεγαλώνοντας θυμόμαστε τις μαμάδες μας να μας πηγαίνουν βόλτα στο πάρκο που βρίσκετε στο λιμάνι. Θυμόμαστε να παίζουμε με άλλα παιδιά ανάμεσα στα τεράστια πλατάνια κοντά στα ταξί και στα πέτρινα σκαλοπάτια που δημιουργούν ένα δυο επίπεδα λίγο πιο κάτω. Μεγαλώνοντας κι έχοντας άλλες ανησυχίες θυμόμαστε να κρυβόμαστε στο τεράστιο πάρκο με τα πλατάνια για ένα τσιγάρο ή για να φιλήσουμε το έτερον ήμισυ, τότε που δεν υπήρχαν ένα σωρό bars και αυτοκίνητα. Μεγάλα. Όμορφα πάρκα με μικρή μέχρι τότε ανθρώπινη επέμβαση. Είναι τα πάρκα που μεγαλώσαμε, που παίξαμε, που ζήσαμε διάφορες εμπειρίες και που σε καμία περίπτωση δεν θέλουμε να χάσουμε. Όμως τα πάρκα αυτά είναι παρατημένα εντελώς. Είναι βρώμικα γεμάτα με ένα σωρό σκουπίδια που αφήνουν πίσω τους διάφοροι επισκέπτες και παράνομοι κατασκηνωτές.

Δεν ζητάμε να αλλάξουν τα πάρκα γιατί σε εμάς αρέσουν και κρύβουν μέσα τους κομμάτια της ζωής μας. Θέλουμε όμως να είναι καθαρά. Χωρίς σκουπίδια, χωρίς σπασμένα παγκάκια, χωρίς βρώμικες δημόσιες τουαλέτες που αποτελούν καταφύγιο για διάφορους περίεργους τύπους.

date Πέμπτη 20 Αυγούστου 2009

4 χωριατάκια to “Παιδιά! πάμε να παίξουμε στο πάρκο στο λιμάνι ή στα πλατάνια?”

  1. ck
    20 Αυγούστου 2009 στις 9:03 π.μ.

    Τέλειες οι αναμνήσεις σου vilage news,''..και διηγώντας τες να κλαις...'' αλλά δεν γίνεται τίποτα με τις αναμνήσεις. Το όραμα λείπει και τα δύο με κλειστά μάτια λειτουργούν.

    Και κάτι ακόμη σημαντικό που το ξεχνάμε! : ''Ο κάθε λαός, έχει τον ηγέτη που του αξίζει''... ck

  1. Village's News
    20 Αυγούστου 2009 στις 11:58 π.μ.

    δεν διαφωνώ με αυτά που λες. πιστεύω όμως ότι όλοι έχουμε το δικαίωμα στο λάθος και είναι πια ώρα να το συζητήσουμε, να ασκήσουμε πιέσεις, να πιστεψουμε στον εαυτό μας και να βρούμε έναν ηγέτη. Έναν ηγέτη όμως κυριολεκτικά κι όχι απλά με τίτλο. Κάποιον με όραμα, με διάθεση, με αγάπη για τον τόπο, καποιον που να είναι έτοιμος και να θέλει να πάρει ρίσκα και να στεαχωρήσει κόσμο. Δεν έχει σημασία πιο κόμμα τον στηρίζει. Σημασία έχει αυτός ή αυτή τι θα υποστηρίζει...

  1. Ανώνυμος
    20 Αυγούστου 2009 στις 12:07 μ.μ.

    em.exei simasia pio komma ton stirizei

  1. ck
    20 Αυγούστου 2009 στις 12:27 μ.μ.

    δυστυχώς από ότι φαίνεται δεν υπάρχει φως στο τούνελ. Αυτό βασίζεται στο ότι δεν βλέπουμε το δάσος αλλά το δέντρο. Δεν βλέπουμε πως όλοι γύρω μας έχουν την νοοτροπία και την λογική των ''άλλων'' (αφού οι άλλοι ρίχνουν νερά, θα ρίχνω και εγώ) αλλά εστιάζουμε σε πρόσωπα και όχι σε νοοτροπίες. Δυστυχώς αυτό μεταβιβάστηκε ήδη στις γενιές που έρχονται. Ρίξτε μια ματιά σε χώρους που συνευρίσκονται παιδιά μικρής ηλικίας και θα καταλάβετε τι εννοώ βλέποντας τα κουτάκια από τα αναψυκτικά και τις συσκευασίες από τα παγωτά πεταμένα στα πόδια τους. Αυτά φταίνε; αφού αυτό κάνουν και οι μεγάλοι, δεν σέβονται τον γύρω χώρο τους αλλά νοιάζονται μόνο για τον εαυτό τους ....ck

Leave a Reply:

AddThis

Bookmark and Share