Village's News

Η ιστορία που θα διαβάσετε αφορά τέσσερα πανέμορφα ζώα.
Τον Δία, τον Άρη, την Ήρα και τη Σίμπα.
Τρεις τίγρεις κι ένα λιονταράκι...

Ένα τσίρκο τα εκμεταλλεύτηκε και τα εγκατέλειψε…

Ένας επιχειρηματίας "ντίσκο" ήθελε να τα εκμεταλλευτεί αλλά δεν το κατόρθωσε…

Μια ολόκληρη πολιτεία και όλοι οι αρμόδιοι φορείς αδιαφόρησαν...

Κι η ιστορία αυτή που είχε σαν πρωταγωνιστές "άγριους ανθρώπους" και "ήμερα ζώα", θα κατέληγε σ' ένα τέλος "ντροπής" για την κοινωνία μας.

Μετά από 2 χρόνια αφάνταστης ταλαιπωρίας, ξεχασμένα από όλους, τα τέσσερα αιλουροειδή βρώμικα, πεινασμένα, διψασμένα, γεμάτα ψώρα και πληγές, φιλοξενήθηκαν στο δάσος της Ν. Απολλωνίας λίγο έξω από την Θεσσαλονίκη.

Απίστευτο; Κι όμως... Τα ταλαιπωρημένα αυτά ζώα προσπαθούσαν να χορτάσουν με δυο μπουκάλια γάλα την ημέρα.

Εγκλωβισμένα μέσα στα βρώμικα κλουβιά τους το μόνο που ένοιωθαν ήταν απελπισία κι ένας απέραντος φόβος. Γι’ αυτό και ήταν άγρια. Πολύ άγρια...

Είναι πολύ τραγικό να βλέπεις μια τίγρη με χαμηλωμένο το κεφάλι να σου γρυλίζει αλλά να φοβάται να σε κοιτάξει στα μάτια.

Με κατεβασμένα τ' αυτιά, ανοιχτό το στόμα για να φαίνονται τα τεράστια δόντια της αλλά... σχεδόν ξαπλωμένη προσπαθεί να απομακρύνει τους εχθρούς.

Και επιτέλους... Βρέθηκαν κάποιοι άνθρωποι και πήραν την κατάσταση στα χέρια τους. Η Νικόλ, μια δραστήρια Γαλλίδα, που οργάνωσε όλη την εκστρατεία διάσωσης των ζώων... Η Μαριάννα, ο Γιώργος, η Γιώτα, ο Ντίνος, η Στέλλα, ο Κώστας, η Μαρία, ο Σωτήρης, η Μίλλυ... και φυσικά ο Πάνος - ο κτηνίατρος που ανέλαβε την αποκατάσταση της υγείας των ζώων.

Στην αρχή τα προβλήματα ήταν τεράστια. Τα ζώα ουρούσαν και αφόδευαν εκεί ακριβώς που έτρωγαν και ξάπλωναν. Η μυρωδιά δεν μας άφηνε να πλησιάσουμε. Όμως οι απελπισμένες τους κραυγές μας έκαναν να τα ξεχάσουμε όλα. Έπρεπε να σωθούν. Με μεγάλα τεχνικά προβλήματα, τα ζώα πέρασαν σε χωριστά κλουβιά που είχαν τσιμενταριστεί και καθαριστεί προηγουμένως

Ο γιατρός ανέλαβε εργασία. Κάθε μέρα τα νάρκωνε, τα καθάριζε, τα απολύμανε, περιποιούνταν τις πληγές τους, τους έδινε τα φάρμακά τους, προσπαθούσε... προσπαθούσε...

Μεγάλες χαρές.

Ο κ. Σωτήρης - διευθυντής του πτηνοτροφικού συνεταιρισμού - μας έφερνε 20 κοτόπουλα την ημέρα.

Τα ζώα άρχισαν να χορταίνουν. Η εταιρία FRISKIES χρηματοδότησε τα φάρμακα και τις βιταμίνες τους χωρίς κανένα αντάλλαγμα.

Όλα άρχισαν να πηγαίνουν καλλίτερα.

'Όμως ήταν ακόμη πολύ βρώμικα.... Η μόνη λύση ήταν να μπούμε στα κλουβιά και να τα καθαρίσουμε.

Ο Πάνος τα νάρκωσε άλλη μια φορά... και η επιχείρηση "καθαριότητα" άρχισε.

Χρησιμοποιήσαμε δεκάδες μπουκάλια απολυμαντικού κι εκατοντάδες κουβάδες νερού που κουβαλήσαμε με τα χέρια από μια κοντινή πηγή.

Οι κόποι όλων μας άρχισαν να ανταμείβονται... Ο Δίας... ο Άρης... και η Ήρα... ήρεμα, χορτάτα, καθαρά και κυρίως με αρκετά καλή υγεία, άρχισαν να βλέπουν τη ζωή τους με άλλο βλέμμα.

Η διαφορά ήταν ορατή. Και η χαρά μας ήταν μεγάλη.

Αρχίσαμε να το πιστεύουμε ότι τα αιλουράκια μας θα ζήσουν. Η παρουσία μας εκεί ήταν καθημερινή. Οι βιταμίνες, οι τροφές και τα φάρμακα έπρεπε να δίνονται κάθε μέρα. Οι αλλαγές στις πληγές και η αντιβίωση δεν μας επέτρεπαν να αδιαφορήσουμε ούτε στιγμή. Η μικρή Σίμπα μας είχε κλέψει την καρδιά με τα κόλπα της.

Κάποιοι δημόσιοι φορείς άρχισαν να ευαισθητοποιούνται Το δασαρχείο Σταυρού έστειλε υδροφόρα και καθάρισε τους χώρους.

Άρχισαν όμως να μαζεύονται πολλοί περίεργοι από τις γύρω περιοχές. Ανακάλυψαν... ξαφνικά το δασάκι με τα ζώα σαν χώρο ιδανικό για πικ-νικ. Τα ζώα αντέδρασαν.

Είχαμε επιπλοκές. Τόσοι κόποι. Τόσος αγώνας. Δεν θα χάναμε το παιχνίδι τώρα... Αντε λοιπόν από την αρχή.

Ο Πάνος σε περισυλλογή και με κούραση που ήταν μεγάλη, έσωσε ευτυχώς την ουρά της Ήρας με τη γάγγραινα και πήγαινε αρκετά καλά. Δεν χρειάστηκε να αφαιρεθεί μεγάλο κομμάτι.

Στο μεταξύ η Νικόλ που δεν σταμάτησε ούτε στιγμή να επικοινωνεί με διάφορους φορείς στην Ελλάδα αλλά δυστυχώς χωρίς αποτέλεσμα, βρήκε επιτέλους άκρη στη Γαλλία. Συνομίλησε με κάποιον ειδικό, τον Jacques Bouillault, και τελικά ένας κόμης στο Παρίσι δέχτηκε τα ζώα στο πάρκο του (κάτι σαν Εθνικός Κήπος). Αρκεί αυτά να ήταν πολύ καλά στην υγεία τους. Μα γι’ αυτό δεν προσπαθούσαμε τόσο καιρό;

Ήρθαν λοιπόν οι αντιπρόσωποι του, φέρνοντας μαζί τους ειδικά κλουβιά για την μεταφορά. Οι διαδικασίες πολλές. Η γραφειοκρατία σε όλο της το μεγαλείο.

Και επιτέλους ορίσθηκε η ημερομηνία αναχώρησης.

Τρίτη 30 Ιουνίου 1992

Όλη η ομάδα πήγαμε εκεί στις 6 το πρωί.

Η ΕΡΤ κάλυψε το γεγονός αφιερώνοντας μια ολόκληρη εκπομπή.

Η κρίσιμη στιγμή. Απομακρύνονται όλοι. Ο κτηνίατρος υπολογίζει τη δόση του φαρμάκου που χρειάζονται τα ζώα για την μεταφορά τους στη Γαλλία. Γεμίζει την σύριγγα... και σε λίγο θα πλησιάσει τους αίλουρους... Γίνεται η νάρκωση. Ένα τελευταίο χάδι στη Σίμπα. Πω.. πω τι ομορφιά είναι αυτή.

Ο Άρης δεμένος με τους ειδικούς ιμάντες προσγειώθηκε στο κλουβί μεταφοράς.

Όταν ξυπνήσει η Ήρα σίγουρα δεν θα πιστεύει στα μάτια της. Η ζωή της από δω και πέρα θα είναι συνέχεια όμορφη.

Με τη βοήθεια γερανού, τα κλουβιά τοποθετήθηκαν στη νταλίκα.

Και τα ζώα πήραν το δρόμο για το αεροδρόμιο.

Στο αεροδρόμιο "Μακεδονία" μας περίμεναν τα ΜΜΕ. Δημοσιογράφοι και φωτογράφοι δεν χόρταιναν να κοιτούν τα ζώα. Η Σίμπα λες και το ήξερε ότι την θαυμάζανε ήταν όλο νάζια και καμώματα. Μια τελευταία ιατρική ματιά. Μια τελευταία ανθρώπινη ματιά. Ο Πάνος έκανε ότι μπορούσε και τα ζώα του το ανταπέδωσαν. Ο Δίας, ο Άρης, η Ήρα και η Σίμπα άφηναν την Ελλάδα με πλήρη υγεία και σε άριστη κατάσταση.

Την τελευταία στιγμή ένα τηλεφώνημα από το Παρίσι. Εντολή Αγά Χαν. Τα ζώα θα μπουν σε ειδική θερμαινόμενη πλατφόρμα και θα ταξιδέψουν σαν...Very Important Passengers. Και φυσικά... έτσι κι έγινε.

Η πλατφόρμα ξεκίνησε για το αεροπλάνο "Αχιλλεύς". Δυστυχώς εκεί δεν μας επέτρεψαν να πάρουμε φωτογραφίες.

Καλό σας ταξίδι.

Στην υγειά σου γιατρέ.... Και σ' άλλα με υγεία.

http://www.ailouros.gr/

Ευχαριστούμε πολύ τον φίλο από το facebook Νίκο