Φώτο δημοσίευμα του 1988
Ιστορική αναφορά
Η σιδηροδρομική γραμμή Αμφίπολης – Μυρίνης αποτελεί τμήμα της σιδηροδρομικής γραμμής Λαγκαδά –Σταυρού – Μυρίνης που ξεκίνησε την λειτουργία του το 1916 και καταργήθηκε σταδιακά τμηματικά το 1947 κατά την διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου. Η γραμμή εκείνη πρόσφερε σημαντικά οφέλη όχι μόνο στην τοπική οικονομία αλλά και ευρύτερα. Σχετική εκτενή ιστορική αναφορά είχαμε κάνει στο περιοδικό «ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ» στην πρώτη έκδοση της Φεβρουάριος 2003 και με τίτλο «Σύντομη ανάδρομη στο γραφικό τρενάκι της γραμμής Σαρακλή – Σταυρού. Γράφαμε τότε: « Μπορεί να πέρασαν 55 χρόνια από τότε που σταμάτησε την λειτουργία του το μικρό τρενάκι της γραμμής Σαρακλή - Σταυρού, όμως εξακολουθεί να υπάρχει στο νου και στην καρδιά των ανθρώπων που το έζησαν. Σήμερα λίγοι νέοι πιθανόν να γνωρίζουν την ύπαρξη αυτής της γραμμής, όμως και αυτό το κομμάτι του σιδηροδρόμου έχει γράψει την δική του ιστορία αφού άφησε στις μνήμες των ανθρώπων της περιοχής έντονες αναμνήσεις και συγκινήσεις. Θα προσπαθήσουμε στο σημερινό μας αφιέρωμα να σκιαγραφήσουμε την σύντομη πορεία του στον χρόνο και στον τόπο που κυκλοφόρησε.
Βρισκόμαστε στα 1916 και στην περίοδο του πρώτου παγκόσμιου πόλεμου. Οι συμμαχικές δυνάμεις για την μεταφορά στρατιωτικού υλικού κατασκευάζουν την γραμμή με αφετηρία το χωριό Σαρακλή λίγο έξω από τον Λαγκαδά στο σημερινό Ηράκλειο . Η γραμμή κατευθύνονταν νότια των λιμνών Αγίου Βασιλείου και Βόλβης διέρχονταν από τα στενά της Ρεντίνας και από την Ασπροβάλτα κατέληγε ανάμεσα στα χωριά Μύρινα και Δήμητρα των Σερρών. Το έργο άρχισε να λειτουργεί το 1920 αφού νωρίτερα είχε εξαγοραστεί από το ελληνικό κράτος. Λίγα χρόνια αργότερα η γραμμή περιορίστηκε στην Ασπροβάλτα για να τερματίσει στην συνέχεια στο Σταυρό. Στο διάστημα της κυκλοφορίας του τρένου πολλοί κάτοικοι των χωριών Άγιος Βασίλειος, Βασιλούδη, Γερακαρού, Λαγκαδίκια, Νικομηδηνό, Στίβος, Περιστερώνα, Ν. Απολλωνία, Ν. Μάδυτος, Βόλβη, Ρεντίνα, Σταυρός, καθώς και χώρια που ήταν κοντά στην γραμμή όπως το Σχολάρι, ο Προφήτης, η Νυμφόπετρα κτλ, δέθηκαν με το τρένο είτε ως επιβάτες είτε γιατί με αυτόν τον τρόπο μετέφεραν τα προϊόντα τους.
Στην περίοδο της κατοχής και λίγο πριν φτάσει στο τέλος της κυκλοφορίας του, το τρένο πρόσφερε μεγάλες και ανεκτίμητες υπηρεσίες ιδιαίτερα στην Θεσσαλονίκη με την μεταφορά εμπορευμάτων όπως τα καυσόξυλα και το αλάτι αλλά και επιβατών για να κάνουν τα μπάνια τους στο Σταυρό και την λουτροθεραπεία τους στα λουτρά της Ν. Απολλωνίας. Το μήκος της γραμμής μέχρι το Σταυρό ήταν 66 χ.λ.μ. και το άνοιγμα των γραμμών Χρήστος Γιαννακίδης
Έκδοτης της Εφημερίδας
"Σιδηροδρομικά Νέα"
Και του περιοδικού "ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ"
Ευχαριστούμε πολύ τον φίλο Χρήστο Γιαννακίδη
Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2009
24 Απριλίου 2010 στις 3:22 μ.μ.
ΑΝΤΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΠΟΤΕ ΘΑ ΣΦΥΡΙΞΕΙ ΑΥΤΟ...