Μετά την ανάρτηση που κάναμε για το κατάστημα των κινέζικων προϊόντων που άνοιξε πριν λίγες μέρες στον Σταυρό και τα σχόλια που κάνατε εσείς, συζητήσαμε κι εμείς για αυτό και την εποχή που τα κινέζικα προϊόντα περιορίζονταν σε μερικά παιχνιδάκια που παίρναμε από το περίπτερο.
Τις δεκαετίες 80 και 90 ο Σταυρός είχε κατακλυστεί από τουρίστες από την πρώην Γιουγκοσλαβία και από την Θεσσαλονίκη και τις Σέρρες κατά κύριο λόγο. Χρόνια που αρχίσαμε να χτίζουμε δωμάτια και ξενοδοχεία παντού.
Όποιος είχε κτήματα έχτιζε δωμάτια. Μαζί με τα δωμάτια προς ενοικίαση άρχισαν να ανοίγουν γυράδικα και χρυσοχοεία σε κάθε γωνιά. Κάποιοι κάπου εκεί άνοιξαν και γουναρικά αυτή η κίνηση έδωσε ζωή στο εμπόριο στον Σταυρό.
Καθώς περνούσαν τα χρόνια και ο τουρισμός λιγόστευε λόγω πολέμων στην περιοχή των Βαλκανίων αλλά και στασιμότητας στις αλλαγές στον περιβάλλοντα χώρο αλλά και την "ιδιαίτερη" συμπεριφορά των κατοίκων, οι έμποροι άρχισαν να στρέφονται προς τον ρουχισμό. Πάντα κάποιος κάνει την αρχή και οι υπόλοιποι ακολουθούν.
Άνοιξαν μαγαζιά με ρούχα, νεανικά κυρίως αλλά όχι μόνο τα οποία δούλευαν και κάποια συνεχίζουν να δουλεύουν πολύ καλά. Καθώς τα χρόνια πέρασαν και φτάσαμε στα τελευταία 4-5 χρόνια βλέπουμε ότι κάποιοι συμπολίτες μας άνοιξαν μαγαζιά με ρουχισμό φτηνό ώστε να είναι προσιτός και σιγά σιγά το συνόδευσαν και με εποχιακά αντικείμενα όπως παντόφλες, πετσέτες, βατραχοπέδιλα, μαγιό κτλ. Όλα προσιτά, σε χαμηλές τιμές και σε διάφορα χρώματα και σχήματα. Κανείς δεν σκέφτηκε τότε ότι τα περισσότερα από αυτά είναι όλα made in China.
Κανέναν δεν ενοχλούσε το γεγονός ότι έμπαιναν σε ένα μαγαζί με την συνήθη διακόσμηση, χαιρετούσαν και μιλούσαν σε έναν πωλητή με λευκό δέρμα και μεγάλα καστανά μάτια και αγόραζαν ένα προϊόν που είχε κατασκευαστεί στην Κίνα.
Αναρωτιόμαστε λοιπόν τι κάνει την διαφορά τώρα?
Τα σχιστά μάτια, το κίτρινο δέρμα ή τα μεγάλα κόκκινα φανάρια ως διακόσμηση?
Γιατί θα πρέπει ο κινέζικός δράκος να συγκρουστεί με τον Καραγκιόζη?
Γιατί να μην μπορούν απλά να συνυπάρξουν?
Ο χρόνος θα δείξει και το ελληνικό εμπορικό δαιμόνιο θα βρει και πάλι την άκρη του. Εμείς είμαστε αισιόδοξοι. Εσείς?
Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2009
10 Οκτωβρίου 2009 στις 12:07 π.μ.
Καλά κάνετε και είστε αισιόδοξοι. Ετσι πρέπει.
Αλλά βλέπετε τα πράματα από την πλευρά του καταναλωτή και όχι του επαγγελματία νομίζω.
Το νόμισμα έχει 2 όψεις όμως.
Σίγουρα για τον καταναλωτή (και καταναλωτές είμαστε όλοι μας, ότι δουλειά και αν κάνουμε) ίσως η ύπαρξη του καταστήματος να έχει θετικά αποτελέσματα. Πάντα ο ανταγωνισμός αναγκάζει τους επαγγελματίες να ρίξουν τιμές, να κάνουν προσφορές, να προσέξουν τον πελάτη γενικότερα. Πρόσφατο παράδειγμα έχουμε από το άνοιγμα των πολυεθνικών super market που έκαναν και τους δικούς μας να προσέξουν τις τιμές και την ποιότητά τους. Ακόμα και η λαική κάθε Πέμπτη αναγκάζει κάποιους να κάνουν προσφορές για τη συγκεκριμένη ημέρα.
Για τους επαγγελματίες όμως, αν η ύπαρξη του Κινέζικου καταστήματος τους ρίξει τους τζίρους τους, σε μια αγορά που ειδικά τελευταία στενάζει,και δε μιλάμε πλεόν για τρόφιμα που όπως και να χει θα ψωνίσει κάθε οικογένεια, αλλά για ρουχισμό, το πράμα αλλάζει. Και δεν εννοώ για τους επαγγελματίες του είδους μόνο άλλα για κάθε επαγγελματία.
Δεν έχω κατάστημα με ρούχα, και ίσως κάποιοι να πιστεύουν ότι μόνο αυτούς θα επηρρεάσει η έλευση του "κινέζικου δράκου" όπως λέτε. Κι όμως, αν ο σταυρινός έμπορος ρούχων δε δουλέψει, τότε δε θα καταναλώσει. Αρα δεν θα ψωνίσει ούτε από το δικό μου μαγαζί, ούτε από τα άλλα. Το εμπόριο είναι αλυσίδα που επηρρεάζει όλους μας αν κάποιος κρίκος της αδυνατίσει. Ούτε για καφέ δεν θα πάει κάποιος που πέφτει η δουλεία του, ούτε για διασκέδαση ούτε για φαγητό, ούτε για άλλα ψώνια, ούτε και θα επενδύσει ώστε να βελτιωθεί η περιοχή και η δουλειά του αν δεν έχει τα λεφτά.
Οι επαγγελματίες που πέρασαν κατά καιρούς από το Σταυρό τις προηγούμενες δεκαετίες που αναφέρεστε, (χρυσοχοεία, γουναράδικα κλπ) έμεναν εδώ για 4-5 μήνες και ζούσαν εδώ. Νοίκιαζαν τα σπίτια μας, έτρωγαν στις ταβέρνες μας, διασκέδαζαν στα μαγαζιά μας, ψώνιζαν από εδώ. Οι κινέζοι λέτε να αφήσουν έστω και 1 ευρώ στην περιοχή?
Αυτή είναι η διαφορά και πιστεύω πως η όποια σύγκριση είναι άτοπη. Είμαι κι εγώ αισιόδοξος, θεωρώ πως ίσως η έλευσή τους μπορεί να κάνει τους εμπόρους του είδους να ψαχτούν, να γίνουν καλύτεροι, ίσως πιο ποιτικοί (μια και τα κινέζικα δε φημίζονται για την ποιότητά τους) και οι καταναλωτές να μη κοιτάν μόνο την τιμή αλλά και την ποιότητα.
Πιστεύω πως ο σωστός έμπορος θα διαφοροποιηθεί, και ίσως στο τέλος βγει κερδισμένος. Αλλά δε μπορώ να μην εκφράσω και τον φόβο μου ότι μπορεί να μη γίνει έτσι τελικά και να ψάχνουν σύντομα κάποιοι νέο αντικείμενο εργασιών. Η συνύπαρξη είναι δεδομένη, και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να περιμένουμε να δούμε τις εξελίξεις.
Ας σκεφτόμαστε πάντα όμως πως τα λεφτά που αφήνουμε στους επαγγελματίες της περιοχής μας, με κάποιο τρόπο παλι σε μας θα γυρίσουν. Αυτά που δίνουμε αλλού, εκεί θα μείνουν.