Έχω κατά καιρούς εκφραστεί με παρρησία και ευθύτητα για την αναγκαιότητα δημιουργίας ισχυρών αυτοδιοικητικών μονάδων (Δήμων και αιρετών Περιφερειών). Και μάλιστα σε χαλεπούς καιρούς, που οι απόψεις αυτές θεωρήθηκαν ότι δήθεν εξυπηρετούσαν άλλες σκοπιμότητες.Ευτυχώς, το πέρασμα των εποχών και η μετάβαση σε ένα νέο αυτοδιοικητικό τοπίο, δικαιώνουν εν πολλοίς αυτή τη θέση.
Αν και θα επιμείνω στην αρχική μου άποψη, ότι οι Δήμοι για την Χαλκιδική, θα έπρεπε να είναι τρεις, ώστε να μπορούν, ως ισχυρότερες οντότητες, να δικεδικούν την αναβάθμιση των υπηρεσιών που παρέχουν στους δημότες που εκπροσωπούν.
Μπορώ βεβαίως να ερμηνεύσω πολιτικά την τελική έκβαση. Μια κοινή ή μάλλον απλή λογική θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι η χωροθέτηση των νέων Δήμων, έχει και άμεση σχέση με την επιλογή της έδρας.
Αν αυτό ήταν το κριτήριο -έστω κι αν η επιλογή έγινε με βάση τις πραγματικές συνθήκες που επικρατούν σε κάθε περιοχή-, θα αδικούσε το μεγάλο εγχείρημα. Ιδίως στον δικό μας νέο Δήμο Αριστοτέλη. Διαπίστωσα όλα τα προηγούμενα χρόνια, αλλά κυρίως τις τελευταίες μέρες, την ψυχική απόσταση που χωρίζει την "πάνω" με την "κάτω" γειτονιά του δήμου μας.
Και κάπου στη μέση εμείς οι άλλοι, οι μικροί των Δημοτικών Διαμερισμάτων ή της Μεγάλης Παναγίας, που μοιράζονται τον δεύτερο ή καλύτερα τον υποδιέστερο ρόλο. Που δίνουμε καθημερινές μάχες για να κρατηθούμε στις δύσκολες συνθήκες, απόμακροι και ξένοι από τις πρωτοκαθεδρίες και τα οφίκια. Εμείς οι άλλοι, οι μικροί και οι ασήμαντοι, που περιμένουμε να δούμε όχι τον πρώτο ή τον δεύτερο, μα όλους σε μια κοινή πορεία προοπτικής και ανάπτυξης.
Χωρίς την ψυχική επαφή του συνόλου οι καιροί θα είναι δύσκολοι. Αλοίμονο σε κείνους που βλέπουν με το μάτι του νικητή ή του ηττημένου, εκείνον που καλούνται να έχουν δίπλα τους. Οι πικρίες άλλοτε δικαιολογημένες καί άλλοτε όχι, είναι ικανές να διχάσουν ολόκληρες κοινωνίες και να υπονομεύσουν τις δημιουργικές δυνάμεις που μπορούν να προκύψουν από αυτές.
Και εκείνοι που αισθάνονται ότι κέρδισαν μια μάχη γοήτρου, οφείλουν να αναγνωρίσουν στην πράξη τη μεγαλοψυχία τους απέναντι σε έναν ισάξιο και ικανό "συνυποψήφιό τους". Οι μάχες των χαρακωμάτων δεν οδηγούν πουθενά. Τα μέτωπα σε πολλά επίπεδα στην περιοχή μας είναι ανοιχτά. Και χρειάζονται ανοιχτά μυαλά για να βρουν λύσεις.
Η στείρα αντιπαράθεση είναι ο πιο κακός σύμβουλος για να γεφυρωθούν νοοτροπίες και αντιλήψεις ετών που έβλαψαν τον τόπο. Μην ψάχνετε αυτές τις κρίσιμες ώρες να βρείτε τους περισσότερο και τους λιγότερο ένοχους. Ζητούμενο είναι να συνυπάρξουμε μέσα σε κλίμα αμοιβαίας εμπιστοσύνης, αλληλεγγύης και συνεργασίας. Και τότε θα διαπιστώσουμε το μεγαλείο και τη διαχρονικότητα του όλου, απέναντι στη αδυναμία του ενός.
Ευχαριστώ για την φιλοξενία
ΛΑΖΑΡΟΣ ΞΥΔΟΠΟΥΛΟΣ
πρώην Κοινοτάρχης Στρατωνίου
http://respentza.blogspot.com/2010/04/blog-post_5877.html
Παρασκευή 30 Απριλίου 2010
